last day of the term

ไม่ได้อัพบลอกนานพอสมควร ไม่น่าเชื่อแต่ก็ต้องเชื่อ วันนี้เป็นวันสุดท้ายของการเรียนเทอมแรกที่นี้ เวลาผ่านไปเร็วมากจริงๆ รู้สึกเหมือนตัวเองเพิ่งมาได้ไม่กี่วัน มีอะไรตั้งหลายอย่างที่ไม่รู้ ทำไม่เป็น และยังปรับตัวไม่ได้ แต่เวลาก็ผ่านไปแล้ว คงจะแก้ไขอะไรไม่ได้ คงทำได้แต่ปรับตัวเองให้เร็วและดีที่สุดสำหรับเทอมสองที่กำลังจะผ่านมาและผ่านไปอย่างรวดเร็วอีกเช่นกัน

ถ้าถามว่าได้อะไรบ้างจากการเรียนเทอมแรก แน่นอนคำตอบคงมีหลายด้านทีเดียว ขอตอบไปตามที่จะนึกออกแล้วกันนะ

อย่างแรก เรื่องสำคัญที่สุดที่เขาเสียเงินให้มาทำ คือ เรื่องเรียน ก็ยอมรับว่าค่อนข้างหนักพอสมควรแต่ถ้าให้เทียบตอนป.ตรี โดยเฉพาะช่วงปีสามปีสี่ก็ไม่ได้แตกต่างกันมากเท่าไร ประเด็นคือ ต้องเรียนด้วยตัวเองเยอะมากๆ ตรงไหนไม่เข้าใจก็ต้องพยายามทำความเข้าใจด้วยตัวเอง การเรียนการสอนในห้องไม่ได้ช่วยอะไรมากมายเลยจริงๆ แต่ก็ดีตรงที่ได้ฝึกอ่านหนังสือด้วยตัวเองเยอะมากขึ้น ต่างจากตอนเรียนป.ตรีที่ตอนไม่เข้าใจตรงไหนก็ข้ามไป ไว้รออาจารย์อธิบายในห้อง แต่ที่นี้ไม่มี อ่านและทำความเข้าใจมาเอง อืมมมมมม

เรื่องที่สอง เรื่องไรดี เรื่องทักษะภาษา อืมมมมม น่าเป็นห่วง อ่าน เขียน ฟัง โอเค นะ รู้สึกว่าพัฒนากว่าตอนอยู่เมืองไทย แต่พูดแย่ลงมากทีเดียว ประเด็นคือ ไม่ค่อยได้พูด พูดไม่ทัน ไม่กล้าพูด และ ไม่อยากพูด ผลคือ เป็นใบ้ แต่ก็ไม่หนักหนาอะไรเพราะอาจต้องอยู่อีกนาน ช่วงนี้ขอปรับตัว ปรับใจไปก่อนแล้วกัน

เรื่องต่อมา เรื่องเพื่อน อันนี้ถือว่าโชคดีทีเดียว ได้กัลยาณมิตร (หวานเย็น โน้ต ซิ่ว หยงและคนอื่นๆอีกมากมาย)อยากทำอะไรก็มีเพื่อนไปทำด้วยหมด ตั้งแต่เข้าผับบาร์ เต้นเร่าๆ ไปจนถึงนั่งสมาธิ สนทนาธรรม ประเสริฐดีแท้คะ

เพื่อนที่ไทยทุกคนก็ใช่ย่อยนะคะ โดยเฉพาะส้มและหญิงที่ได้คุยกับบ่อยกว่าอยู่เมืองไทย ขอบคุณจริงๆสำหรับกำลังใจดี ฉันรักแกวะ

อีกเรื่อง เรื่องการกิน อืมมมมมมมมมมมมมมมม เพิ่งรู้ว่าตัวเองเป็นคนกินยากเมื่อมาอยู่ที่นี้แหระ กินยากจริง อะไรก็กินไม่ได้ ต้องทำเองกับเพื่อนๆกันทุกวัน แม่ก็แอบดีใจว่าได้กินของสดๆใหม่ๆร้อนๆ หารู้ไม่ลูกต้องนั่งกินของเน่ามานักต่อนัก ฮือๆ

เรื่องก่อนสุดท้าย เรื่องที่บ้านแล้วกัน ได้ห่างกันเหมือนตอนอยู่ศิลปากร ก็ทำให้เราแสดงความรักต่อกันมากขึ้นนะ หนูรู้ว่าแม่นั่งสมาธิสวดมนต์ให้อยู่บ่อยๆ หนูก็do the same ให้พ่อกับแม่เหมือนกันคะ รักษาสุขภาพละคะ เป็นห่วง

เรื่องสุดท้ายแหระสำหรับเทอมนี้ ได้ลองเอาชนะใจตัวเองในบ้างเรื่อง แต่ไม่ดีใจเลย”หยง” มันทรมานมากจริงๆด้วย แต่เราต้องทำให้ได้นะ เพราะท้ายที่สุด คนที่ต้องเจ็บคือเรา

ขอเชื่อในความดีของตัวเองที่จะทำต่อไปแล้วกัน ว่าสักวันเราจะต้องได้”เจอ”คนดีๆ ประเด็นคือ เจอแล้ว และคงไม่คิดที่จะหยุดความรู้สึกตัวเองด้วย นี้จะเป็นครั้งสุดท้ายที่ฉันจะเอ่ยถึงเรื่องนี้ จนกว่าฉันจะได้ในสิ่งที่ฉันต้องการ

: 08 Dec 2006 03:14 |  Tags: Video |  Comments (3) |  Report a problem