All 28 entries tagged Mijn Gedichten

Melancholie

Vandaag at ik zoals op eerdere dagen
Brood met kaas. Nog steeds kan ik
niet begrijpen; hoe de jaren tachtig
voorgoed verdwenen. Naar iets dat
het verleden heet, ons ruw ontworsteld.
Als het wakkergemaakt worden uit
een droom, de kamer vol vreemde
mensen, je vrienden reeds oude vrienden.

Verbaasd kijk ik om mij heen. Voel me
unheimlich. Loop door de vele kamers
waar ik eens woonde. Een vreemde in
het heden. Nieuwe waarheden. De kamers
zijn oud; even oud als ik. Het plafond
is zwartig, van vele jaren douchebeurten.
Mijn douchebeurten. Straten, families,
levens, begonnen te bestaan nadat ik wegging.

Barcelona, 4 juni 2007

: 10 Dec 2007 20:51 |  Tags: 2007 Mijn Gedichten Nederlands |  Comments (0) |  Close comments |  Report a problem

Wat hoopte ik eigenlijk?

Toen ik een tijdje schreef (enkele jaren)
Bleek ik overal fietsen te hebben laten staan.

Allen dezelfde kleur, gek; kleur, vorm, waarheen
ze reden. Ik reed met stomheid geslagen

dezelfde ronde langs het papier.
Wolken namen geen vorm aan (nooit

zolang ik keek). Het gras was altijd groen
maar niet groen als gras; gedoemd

erin gevangen te dragen de hele hemel.
En mijn bleke gelaat zolang ik keek.

Wat hoopte ik eigenlijk? Dat mijn fietsen
jou door dit papier meenemen zouden,

naar mijn wolken, naar mijn gras?

Eemnes 3/1/07

: 24 Jul 2007 17:33 |  Tags: 2007 Mijn Gedichten Nederlands |  Comments (0) |  Close comments |  Report a problem

Groot woordenboek der ambigue taal

Jij zegt lawaai
Ik zeg muziek
Jij zegt banaan
Ik zeg republiek

: 03 Jul 2007 22:39 |  Tags: 2007 Mijn Gedichten Nederlands Taalvragen |  Comments (0) |  Close comments |  Report a problem

Spiegelportret

Raak me aan, mijn huid is
echt; verweerd en fysiek, maar
het enige symbool dat ik voort-
brengen kan. Ik als ik, niet anders.

Dagelijkse beslommering is mij
niet vreemd; ik zeg vaak stomme
dingen. Vergeef het mij, ik hoopte
maar dat in mijn ogen iets was,

dat je bijblijven zou, ik werp af
mijn leugenachtig lichaam, laat
achter mij deze brute wereld. Kom,
zie mij: eerlijk en zonder angst.

tussen Bordeaux en Barcelona, 12/2/07

: 13 Jun 2007 14:23 |  Tags: 2007 Mijn Gedichten Nederlands |  Comments (0) |  Close comments |  Report a problem

Een volbeschreven vel over een onbeschreven vel.

Ik ben altijd een zoon, nooit een vader;
altijd leerling, nooit leraar;
junior, nooit senior.

Ik heb geen rijbewijs, en ben dus altijd
passagier, en nooit chauffeur;
onderweg, nooit aangekomen.

Ik ben van vele zaken voor altijd consument,
nooit producteur. Maak op, maar
maak niet, nooit.

Ik weet veel, maar alles wat ik weet zijn
enkel vragen, nooit antwoorden;
als een kind

op de achterbank: papa! mama! wachten
maar, of ze antwoorden, zich
naar mij omdraaien.

14/1/07 Barcelona

: 04 May 2007 18:24 |  Tags: 2007 Mijn Gedichten Nederlands |  Comments (0) |  Close comments |  Report a problem

Ik heb geobserveerd

Opgedragen aan de laatste dag van mijn examenperiode.

Ik heb geobserveerd

Ook als ik
Heel stil zit en alleen maar
lees groeit nog mijn baard.

Biblioteca de Catalunya, Raval, 23-1-07

: 07 Feb 2007 10:51 |  Tags: 2007 Mijn Gedichten Nederlands |  Comments (0) |  Close comments |  Report a problem

Gesproken taal

Het is wat vreemd om je
te bewegen zonder been, arm,
voet. Maar ik heb ze gezien.
Wat dacht je van: zonder taal.

Het is wel moeilijk om
te leven zonder oog, oor,
te kruipen of traag te zijn.
Maar hoe dit al zonder stem?

Waar de zon opkomt voor één
verdwijnt ze voor een ander
aan de horizon. Ongrijpbaar;
en zo is taal ongesproken

taal, gebroken.

Bellaterra, 2 oktober 2006.

: 04 Jan 2007 00:00 |  Tags: 2007 Mijn Gedichten Nederlands |  Comments (0) |  Close comments |  Report a problem

Door de structuur van alledag

In de zomer van dit jaar las ik The Street of Crocodiles van Bruno Schulz, een Pools-joodse schrijver, schilder en graficus die als een belangrijk exponent van de interbellum-literatuur wordt gezien. In deze bundel korte verhalen en novelles werd ik vooral gegrepen door zijn beeldende beschrijving van het idee “groei”, in zijn wereld een ontembaar fenomeen dat zijn eigen wetten kent en uitsteigt boven het onderscheid tussen fantasie en werkelijkheid.
De groeiprocessen die Schulz beschrijft zijn er velen. Echte mysterieuze groei van planten, groei van gekte, groei van paniek en groei van een theorie die de nieuwe werkelijkheid wordt. Het lezen van zijn unieke en vaak metafysische stijl inspirireerde me tot het schrijven van het volgende gedicht, dat ik simpelweg “Door de structuur van alledag” heb getiteld.

Door de vaste structuur van alledag
Breken soms gapende leegten
Vanuit een afwezigheid van alles
Grijnzen holle ogen ons toe
Wankelen wij, uit balans gebracht
Door het plotseling verdwenen plot.
Moreel leeg, en een uitspatting van
Enkel wilde groei en vruchtbaarheid.
Het Zijn streeft alleen maar naar
Groei. En het uitdrukken van zelf,
In een knijpende omhelzing van alles
Wil het alles doen bewegen, veranderen.
In een wurggreep die het enige zijn is
Verstikt het delicate vragen, reserve.
Onze gekoesterde menselijkheid
Knopen van ethische techniek.
In verlaten kamers van onze geest
Waait Aiolos zijn onmogelijke wind
Door de leegte, langs onderdrukte
Wegen vindt het ons terug.

1 juni 2006

: 27 Oct 2006 15:49 |  Tags: 2006 Mijn Gedichten Nederlands |  Comments (0) |  Close comments |  Report a problem

Zonder titel

Een schoolvoorbeeld van mijn
gekoesterde onzekerheid
Dat ik niet zeker weet: is
dit gat gedicht of niet?

: 08 Oct 2006 12:58 |  Tags: 2006 Mijn Gedichten Nederlands |  Comments (0) |  Close comments |  Report a problem

Op het Instituut

In de gangen van het Instituut is het stil en er loopt haast nooit iemand langs. Door
het gebouw heerst een lome concentratie, als in een middelbare school-examen. De
zon reflecteert door het raam op de witte muur tegenover het bureau waaraan ik zit.
De ventilator zucht knarsend.

In de kantine zitten tijdens de lunch professoren zij aan zij. Collegiaal boterhammen
te eten, en enkelen slurpen dromerig een kop thee. En door het raam kun je het wa-
ter zien. Vredig kabbelt het; ontroerend fel weerspiegelt het het oerlicht van de zon.
Een man loopt sloffend langs.

-Amsterdam, juli 2006

: 02 Oct 2006 16:02 |  Tags: 2006 Mijn Gedichten Nederlands |  Comments (0) |  Close comments |  Report a problem