Op een brug
Starend in het water
Staan wij op de brug
En ik denk luidop.
‘Dat zwart donkerder is
dan wit, wil nog niet zeggen
dat zwart een kleur is
en dat ik dit water
helder zie en zuiver
maakt nog niet dat
het bestaat; nu zoals
zo-even, of een uur geleden.’
Waarop hij:
‘Zoals het water in
mijn oog schreeuwt,
als zat de zon erin gevangen
kan niet bestaan
toch zie ik het
helder als de lucht
zuiver als de zon zelf.’
Van de Vlaamse existentialistische dichter Ger Mutseling (1968)
Add a comment
You are not allowed to comment on this entry as it has restricted commenting permissions.